Geen kwaad!

geen kwaad horen - geen kwaad spreken - geen kwaad zien

hear no evil - speak no evil - see no evil

"Gotochi" - kaarten uit Japan zijn erg gewilde collectors items!

Door een "tag" (soort "ruilhandel")   op het forum van Postcrossing werd ik gisteren verrast (en verwend!) met een Gotochi - kaart uit de prefectuur Tochigi: De Drie Wijze Apen! Oorspronkelijk zijn ze beelden in de Nikko Toshogu Schrijn - een van de UNESCO Wereld Kultuur Erfgoederen!

"Gotochi" - cards are very popular collectors items!
In a "tag" (kind of swap)  at the Postcrossing forum I was surprised (and spoiled!) with a Gotochi card from the Tochigi-prefecture: The Three Wise Monkeys! Originally they are in the Nikko Toshogu Shrine - one of the UNESCO WHS!  
 

Postcrossing

Ongeveer twee jaar geleden ontdekte ik Postcrossing. Het idee is: stuur een (ansicht)kaartje naar iemand ergens in de wereld, en krijg een kaartje van iemand anders ergens in de wereld terug. Zonder envelopje, gewoon van die ouderwetse enkelvoudige kaartjes met een vriendelijke handgeschreven boodschap en leuke postzegels.  De hoofdtaal is Engels (waarom ik hier ook in het Engels schrijf). Maar met een beetje goede wil en een vertaalmachine kom je er wel.  Er is ook een forum voor verzamelaars en mensen, die er niet genoeg van kunnen krijgen... 

Uiteraard is iedereen vrij te kiezen hoeveel kaarten men wil sturen. In het begin kan je hoogstens vijf adressen tegelijk aanvragen, maar dit verandert hoe meer kaarten je hebt verstuurd.

About two years ago I discovered Postcrossing. The idea is: send a postcard to someone somewhere in the world, and get one back from someone else somewhere else in the world. No envelopes, a simple postcard with a kind handwritten message and nice stamps. The main language is English (that's the reason for my bilingual blog). But with some good-wil and a translating programma one can manage. There is also a forum for collectors and people who can't get enough...

Of course everybody is free to choose how many cards he wants to send. At the start you can have up to five cards travelling, but it changes with the amount of cards you have sent.

Hoe weet je dan wat je moet opsturen of wat je moet schrijven?  

Als je je aanmeld op postcrossing kan je een profiel aanmaken. Daar kan je aangeven wat voor ansichtkaarten je leuk vind en wat je graag van andere mensen wilt weten. Tip: lees eerst een aantal profielen van anderen en kijk wat anderen op hun prikbord hebben staan. Als je een adres krijgt kan je zien wat de andere graag wil en je kan op zijn prikbord kijken welke soort kaarten hij graag wil en wat hij al heeft.

How do you know what to send and what to write?

When you sign up in postcrossing you can make a profile of yourself, where you can tell people what kind of postcards you like and what you like to know from others. Tip: read some profiles from others first, and look at their wall of postcards. If you get an adres you can see what the other likes to receive and you can look at his received postcards / favourites wall whant you could send.

Rustig plekje

Midden in het hartje van Middelburg ligt de Abdij. Een aantal kanunniken uit Antwerpen vestigden zich hier in 1174, en stap voor stap werd Middelburg zelfs een bisdom. Vierhonderd jaar later hebben de Staten van Zeeland bezit genomen van de Abdij en sindsdien is de Abdij niet meer door de Norbertijnen bewoond.
Als je buiten voor de Lange Jan staat, dan heb je links de Wandelkerk, en rechts de Koorkerk. De Wandelkerk was in de tijd van de Norbertijnen de kerk waar de gewone mensen de mis konden volgen. De Koorkerk was de kerk van de monniken. Tegenwoordig kan je (op werkdagen) door de poort onder de Lange Jan de Abdij in gaan en de kerken bezoeken. En als je dan de volgende zware deur open doet kom je naar de kruisgangen. Midden in zie je dan ook al de kruidentuin. Hij is door een aantal vrijwilligers volgens de traditionele indeling van een klooster-kruidentuin aangelegd, en elk plantje is voorzien van een naambord. Behalve de gebruikelijke keuken-kruiden zijn er ook medicinale kruiden, en nuttige kruiden zoals meekrap, die voor zijn rode kleurstof gebruikt werd.

Digitalis - vingerhoedskruid

In the middle of Middelburg is the Abbey. A few Premonstratensians from Antwerp came here in 1174, and the place grew out to a diocese. Four hundred years later the provincial governement of Zeeland took over the Abbey, ans since then the White Cannons have left. 
If you stand in front of the Lange Jan now, there is the Wandelkerk on the left and the Koorkerk on the right. In the times of the Premonstratensians the Wandelkerk was for the common people to attend mass, the Koorkerk was reserved for the congregation. Now you can enter the Abbey through the port at the Lange Jan and visit both churches (on working days). And if you open the next heavy door you reach the cloisters from where you already can see the herb garden. It has been laid out by volunteers, according to the traditional plans of a monasterie's herb garden, and each plant has got it's own nametag. Besides the usual kitchen herbs there are medicinal herbs, and "useful" herbs as madder for it's red dye.

meekrap - madder

                                                                                                                                                                   
Er zijn nog niet veel mensen die dit rustige plekje in Middelburg hebben gevonden. Als je er komt, geniet van de rust en de sfeer... je wordt er van zelf stil van!

There are not many people who have found this quiet little place in Middelburg. Enjoy the silence and the atmosphere... your mind is getting peaceful all by itself!

Three Apples for Nehalennia

Heel lang geleden vonden de mensen de bron en de monding van een rivier heel belangrijke plekken. Bij de bron werden ze voorzien van het schone water voor hun levensbelangen. En bij de monding hebben de mensen vaak hun veilige en bekende omgeving verlaten om verder te gaan, nieuwe plaatsen, mensen, dingen en gewoontes te ontdekken. Aan deze plekken moesten dus ook bijzondere krachten aanwezig zijn. Bij de monding van de Schelde noemden de Romeinen haar de Godin Nehalennia.
Nehalennia werd gevraagd om bescherming op hun reizen naar Engeland en Scandinavië. Als de reiziger na een goede handelsreis behouden weer thuiskwam liet hij voor de tempel van Nehalennia een offersteen maken, waarop Nehalennia samen met een hond en een schaal vol appels te zien is. De hond staat voor de trouw van de Godin, en de appels voor welvaart en rijkdom. 
In het Zeeuws Museum in Middelburg zijn votiefstenen van Nehalennia uit de vondst bij Colijnsplaat te zien.

Op een dag dacht ik na over de appels en Nehalennia. Zouden de mensen toen ook èchte appels bij de tempel hebben neergelegd? Misschien als teken om hun succes te delen? Nehalennia heeft aan hun welvaart bijgedragen, dus geven ze niet alleen de steen voor Nehalennia, maar ook appels (of wat dan ook) voor de medemens? We zullen er zeker niet zomaar achter komen. Maar het is misschien een leuke gedachte over het delen...

A long time ago people considered the source and the mouth of a river as very important locations. At the source they were supplied with the clean water for their daily needs. And at the mouth the people often left their safe and well-known environment to go further and discover new places, meet new people and  learn about new things and habits. So at those places there had to be special powers present. At the mouth of the Scheld the Romans called her Nehalennia.
Nehalennia was asked for protection on their travels to England and Scandinavia. When the travellers safely returned home after a successful trade mission they had a votive stone carved to be placed at  Nehalennia's temple, showing Nehalennia with a dog and a bowl of apples. The dog is a symbol of the loyalty of the Goddess, and the apples are a symbol of prosperity and well-being.
At the Zeeuws Museum at Middelburg votive stones of Nehalennia from the found at Colijnsplaat can be seen. 

One day I thought about the apples and Nehalennia. Would the people have put real apples at the temple as well? Maybe as a sign of sharing in their success? Nehalennia did her share in their prosperity, so they give not alone the stone for Nehalennia, but also apples (or whatever) for the fellow man? We shall not discover easily what they really did. But maybe it is a nice thought about sharing...