Waarom niet?

Wie me een beetje kent weet, dat ik me niet graag aan patronen (of recepten) hou.

Of, als ik iets ga uitproberen, dat er een of ander kleinigheidje vervangen, weggelaten, of toegevoegd wordt.  Soms lukt het, en soms lukt ook niet, en soms maak ik het me zelf ook flink lastig met mijn ideeën.  

En soms wil ik ook gewoon zelf iets verzinnen. 

Hoewel... soms denk ik ook dat op het gebied van handwerk alles ooit een keer bedacht is en dat het niet nodig is om het wiel opnieuw uit te vinden. 

Want heel vaak betekent een "nieuw patroon" alleen maar, dat oude (of vergeten) patronen, vormen en handigheidjes op een slimme en vernieuwde manier opnieuw gecombineerd en met nieuwe materialen verwerkt worden. 

Hier wil ik een paar handigheidjes en basis-patronen voor eigen brei-avonturen verzamelen.

Bij het breien van het patroon voor de Nomad's Compass heb ik kennis mogen maken met Elizabeth Zimmermann en haar kijk op de brei-wereld.  Zij houdt van simpel, maar met een groot effect. 
Liefst niet averecht. Liefst geen (zichtbare) naden.
De wiskunde bij de berekening van de diameter / omtrek van een cirkel heeft haar geïnspireerd tot de "pi-shawl".  Je breit in het rond, maar zonder ingewikkelde berekeningen en zonder constant steken te tellen. Dat werkt ook voor de "half-pi shawl" - maar dan niet in het rond.

"I-cord" is ook zo een handigheidje. de "I" staat voor "idiot" - omdat het zo idioot eenvoudig is en een simpele en mooie manier is om een randje te maken. Hier is een filmpje hoe je daarmee netjes kunt afkanten. En wat ook leuk is: dit i-cord kan je ook langs de zijkanten van je breiwerk meebreien. Dan heb je niet zo een krul-effect als je tricot-steek breit. Hoe? Aan de rechter- en linkerkant van je breiwerk 3 steken meer opzetten (dit zijn dus 2 x 3 "kantsteken"). Altijd aan het einde van de naald deze drie steken niet breien, maar de draad naar de naar jou toewijzende kant brengen. Voor je werk, dus. Dan keren. en dan deze drie steken altijd recht breien. Niet te strak, gewoon eerst een beetje oefenen.

Om zelf iets te ontwerpen is het verstandig om eerst voor een basis-vorm te kiezen. De wereld bestaat niet alleen uit driehoeken en vierkanten! Bij Laylock heb ik twee "cheat-sheets" voor omslagdoeken gevonden, de basisvormen  en de vanuit het midden gebreide basisvormen .  Als je de link volgt kom je bij de pdf bestanden die kunt opslaan of uitprinten. Er is duidelijk aangegeven hoe vaak en op welke punten je moet meerderen, om tot de gewenste basis-vorm te komen.

Dan kan je met de vanuit het midden gebreide basisvormen nog verder gaan... met behulp van een Turkse of Oosterse opzet  kan je ook een ovaal of rechthoek vanuit het midden breien.
Stel je dit eens voor met een garen met een lang kleurverloop... of een lang kleurverloop in combinatie met een effen kleur...

Wordt vervolgd!

Relax-moment

The ingredients for a luxury coffee moment:

hand-dyed wool and silk being transformed to something beautiful

delicious Dutch treats with almonds and winter spices 

and one of the world's rarest coffees from Hawaii - a gift of warm friendship from a dear friend!

Mahalo nui loa ♥

Vakantie!

Af en toe moeten we gewon een dagje vakantie in ons eigen land nemen.
Of "blaumachen" (een dagje "spijbelen", een woord uit de tijd waar met indigo blauw geverfd werd en de kleurstof een dag nodig had om in het katoen te gaan hechten en de verver niets anders kon doen dan wachten...) Voor mij is blauw nergens zo mooi als bij ons in Zeeland!

Dochterlief was haar identiteitskaart kwijtgeraakt. Maar gelukkig belde op de volgende dag al de gemeente dat hij gevonden was, en dat wij - desgewenst - de id-kaart rechtstreeks bij het Topshuis op Neeltje Jans mogen ophalen. En daaraan hebben we dan meteen ons vakantiedagje gebreid en zijn we eerst via de Zeelandbrug naar Ouwerkerk vertrokken, want we hadden nog nooit het Watersnoodmuseum  bezocht.
Onderweg hebben we rustig de tijd genomen voor foto's. En dochterlief vond de oude "nifty fifty" zooo spannend... hoe werkt dat toch? En waar kan je zien of de foto goed is? (volgende week, als de foto afgedrukt is, schatje! ;-)  )

Het Watersnoodmuseum herinnert aan de watersnoodramp op 1 Februari 1953. Een stuk geschiedenis waar iedereen gewoon stil van wordt. 

In deze installatie worden de verhalen van de slachtoffers verteld, de namen van de mensen "vloeien" als het ware als een eindeloze stroom. 

Maar er is ook ruimte voor kunst. Op dit moment is in de wisselexpositie werk van Claudy Jongstra te zien:

"Meekrap Rood 'Tapies' "  Wol, zijde, vilt en traditionele verftechniek: ik werd er helemaal vrolijk van! 

Na een kleine ijs-pauze en de inkoop van postkaarten en eigen postzegels van het Watersnoodmuseum nog een idee gevonden:

Hoe je van waterflessen een windmolen kunt up-cyclen! Simpel en leuk!

En dan verder richting Neeltje Jans, want dat moeten we natuurlijk ook nog doen! 

Dank en complimenten aan de vinder van de id-kaart en de beveiliging van het Topshuis! 

Bij thuiskomst wachtte al een officieel bericht van de politie op ons dat de id-kaart gevonden was. 

Wat een geweldige burgerservice!  :-)

"You and Your Museum" Project 2014

Dear Postcrossing friends,
I think I have neglected you for some time!
As you might know, begin 2014 I have started a Postcrossing project: "You and Your Museum".
(you will read about it in my profil, or maybe you already have...)
High time now to share some experiences!

When I started postcrossing in 2011, one of my first postcards ever received was a card from a museum:

Salinen-Museum Halle, (D)

The chandelier is made of salt covered willow branches, and the card comes from the Saline Museum in Halle, Germany.

Every now and then people sent stunning museum postcards with art and artefacts from all over the world, maybe because I have told in my old profile that I am interested in culture, history, art and textiles...

Bill Viola: The Greeting
De Pont, Museum of Contemporary Art, Tilburg (NL)

Terracotta Warriors and Horses, Xian (China) 

Corset
Victoria and Albert Museum, London, (GB)

Casa Tivadar
Open Air Museum Maramures (RO)

I must admit: I love museums. The small and the big ones, hot spots or secret, big and shiny or hidden. 

And by starting the project I asked people to take me on a tour to their museum, invited them to share their favorites and to tell me about their relationship to museums.

To my great surprise, since then I receive the most diverse museum cards every week!

A great compliment to all fellow postcrossers who contribute to my project so thoughtfully and with love. 

Even if you haven't got a museum card at hand, often you contribute with a story! To me, your thoughts are surely as meaningful as the photo on the card! So if you tell me about the museum of your village, or your dream of your "Night at the Museum", your card will also be a part of my "Museum of Museum-cards".

Only the thought of what people want to "keep" and see over a thousand years in a museum seems to be a bit inconvenient. Still, if you agree to go go on that imaginary journey into the future and look back, I'd be happy to know! 

And sometimes it happens that a whole "tsunami of love" hits my mail box! 

See:

Glass Button and Jewelry Museum
Jablonec (CZ)

Africa Museum, Tervuren (B)
A complete collection with
a real vintage postcard, a recent postcard,
a ticket and a special stamp

From Ireland the wonderful Celtic Harp 2014 Europa stamp
(I have voted for this one :-)  )
and Art Photography from three different musea of three different countries! 

Is there a museum I dream to visit?
Yes, sure, there are a few, for various reasons...
but there are still so many museums I don't even know that they exist!
So, I stay curious and I hope to learn much more!

Geen appeltaart!

Voor de liefhebbers van "cake met appel" hier een receptje voor een zomerse appelcake

(te bakken in een flink cakeblik of taartvorm met een inhoud van ca. 2 liter)

De bakoven voorverwarmen op ca. 160° C

en het cakeblik invetten 

2 appels (b.v. Pink Lady o.i.d.) schillen en in stukjes snijden, en 

2 eetlepels citroensap toevoegen om verkleuren te voorkomen.

250 gram zachte boter

200 gram suiker

5 eieren

1 bekertje crème fraîche 

zo lang kloppen tot dat de suiker opgelost is.

In een kom de droge ingrediënten mengen:

300 gram bloem

100 gram custardpoeder (of maizena + een zakje vanillesuiker)

1 zakje bakpoeder

* + 1/2 theelepel kaneel als geen appel-kaneel-blokjes zijn

De droge ingrediënten toevoegen aan het beslag en even goed roeren,

dan de appelstukjes en het citroensap toevoegen.

Ik heb er nog ca. 150 gram appel-kaneel-blokjes * toegevoegd, gehaald bij de Notedop op de weekmarkt in Vlissingen / Middelburg. 

Het beslag in de bakvorm scheppen en bakken tot dat de cake gaar en goudgeel is, maak voor de zekerheid de proef met een satéstokje. 

Een foto.... ga ik de volgende keer plaatsen :-)  de cake was te snel op! 

Short Report of a Day at the Set

All models, props, requisites and lots of water are settled near the quai of Veere. 

The sailing event of the historic fishing boats - Van-Loon-Hardzeildag - has not yet begun. 

It is going to be a hot day, 33° C (or 91,4° F) , and there is hardly any wind. 

We are going to have a fotoshoot of the knitted fishermen's jumpers of Zeeland, made of... wool! 

In some cases even knitted of wool from Iceland, which has got a wonderful insulating quality...

And we are happy to have Louis Drent of Louis Drent Fotografie as our professional photographer,

to whom I am happy to function as a personal assistant, "prop manager" and "carrier of the light" :-)  

on a day like this. 

There is not much time and opportunity for me to take photo's, but here are a few impressions: 

Concentration.

Silence at the set.

Briefing of the models.

And after the shot: as quickly as possible get rid of any unnecessary clothes!

Big compliment to the girl in the traditional dress of Arnemuiden,

who wears an underskirt, a black woollen skirt and a big apron...  :-) 

In the meantime the sailing competition has begun. 

Still, hardly a breeze...

Hours later:

the final set... no Dutch theme without a "fiets" (a bicycle),

but to get it right you have to practice... 

and practice again...

and again...

before you put on the jumpers! 

And I guess I have to practice, practice again, and again to get this photo anywhere near "right"

:-) 

perfect imperfection! 

Herinneringen

Er zijn kleine tafels en stoelen, parasols.

Maar ik heb voor de bank gekozen, die de mensen van de club gemaakt hebben.

Lekker in het zonnetje.

Ruw. Stevig. Onbeschermd.

Dichtbij het hek.

Ik voel de wind, ruik dat het gras pas gemaaid is, kijk naar de vogels die hier thuis zijn.

Een zacht brommend geluid nadert.

Vroeger was er een eenvoudige regel: op het gras mag je spelen, op het asfalt mag je niet komen.

Hier schijnt het net andersom. Maar er zijn ook geen kinderen vandaag.

Toen was het anders.

"Ga je mee?"

Meer moet Pa niet vragen. Hij weet het antwoord natuurlijk al lang. 

Ik heb mijn schoenen al aan.

Er is geen mooier plek waar ik zou willen zijn. 

Niet in ons mooi splinternieuw huis, niet in mijn eigen prinsessenkamer met de vele boeken, niet in de speelkamer, niet in de grote tuin met de eigen schommel.

 'S liefst ben ik waar das strookje gras is, waar ik mag spelen.

Waar al die grote mensen lopen, die allemaal een beetje raar zijn.

Soms ook knettergek.

Waar ik een eigen, nieuwe naam heb gekregen, waaronder iedereen me kent en aanspreekt.

Deze naam heb ik alleen daar,

waar een geur van olie en benzine in de lucht ligt, en steeds weer het geluid van de startende en landende vliegtuigen.

Pa heeft ook een vliegtuig. Samen met zijn vrienden, E.-A., de advocaat, en Paule, de tandarts. E.-A. is eigenlijk zweefvlieger.

Maar hij doet voor de gezelligheid mee.
Bij gebrek aan een echte oom, mag ik "oom" tegen hem zeggen.
Hij is altijd gezellig en klaar voor een grapje.

Ik kan nooit wachten dat Pa het vliegtuig uit de hangar gaat halen.

Net als Nico, onze "vliegende hond", trouwens.

Een keer mag ik mee met oom E.-A.

Het zweefvliegtuig is klein, licht, kwetsbaar. Hoe zou het zijn om er in te vliegen?

Een “echt” vliegtuigje sleept ons de lucht in.

“Ben je bang?” Geen sprake van.

Een kort gesprek via de radio.

Dan een klik van metaal, en het vliegtuig voor ons is verdwenen.

De wereld valt stil.

Er is nog maar een geluid.

Heel zacht, bijna strelend, hoor je de thermiek om je heen.

Het is een ongekende stilte, die ik hoor. En ik word er ook stil van, en ook heel blij.

“Liebe Oma, lieber Opa”

Zo begint het korte berichtje, dat mijn Pa op 2 mei 1968 op een ansichtkaart van een vliegtuig naar mijn grootouders stuurde.

“Dit vliegtuig ben ik vandaag gevlogen”

We zijn net geland.

Pa had de tas met de papieren en met de kaart aan mij gegeven. En we vlogen alleen, dus ik mocht naast hem op de passagiersstoel gaan zitten.

Wat was de wereld toch klein onder ons. Huizen als lego-blokjes. Wegen met minuscule autootjes. Rivieren, meertjes. De verschillende kleuren van de weilanden en velden.

“Pa, kijk, dat is dit dorpje daar onder ons! En zo heet deze rivier! We zijn nu hier!”

Ik was vijf jaar oud, en zo te zien kon ik niet alleen lezen, maar zelfs de kaart lezen!

“Leg de tas maar aan de kant. En dan pak je de knuppel voorzichtig vast, en voel je wat 'ie doet.”

Hoe simpel kan het zijn?

Het vliegtuig doet precies wat Pa doet!

Links, rechts, op, neer....

“En nu jij!”

Pa laat de knuppel los, handen helemaal omhoog!

“Vasthouden! En voorzichtig naar links... zie je hoe het gaat? En nu weer recht vooruit. Ga weer een beetje opstijgen....naar je toe! Goed zo!”

IK KAN VLIEGEN!

Natuurlijk is dat “streng verboden”.

Maar dit moment had eeuwig mogen duren.

Als we terugkeren naar het vliegveld mag ik ons terugmelden.

“Delta-Echo ….. vraagt toestemming om te landen.”

Die sterretjes zijn nooit uit mijn ogen verdwenen.

Naast me start een vliegtuig. De propeller laat het gemaaide gras en het stof opwaaien.

"Ga je mee?"